Forum klasy Ic

Hannibal napisał:

Za... Wydaje mi się większym bestialstwem pozostawianie przy życiu ludzi, którzy tylko cierpią, a sami chcą umrzeć. Jeśli wiadomo, że nic im nie pomoże, jeśli cierpiąc chcą umrzeć, powinniśmy im na to pozwolić! Jeśli np. nie są w stanie sami się zabić - a wiemy, że by to zrobili, jakie mamy prawo decydować za nich? Tłumaczyć etyką, kiedy zmuszamy ich do cierpienia? Czy wiarą, kiedy oni już nie wierzą jakiś czas, bo przejrzeli na oczy, lub nigdy nie wierzyli? Niech mi ktoś poda sensowny powód, żeby przedłużać WBREW ICH WOLI ich cierpienie, bo nie widzę absolutnie żadnego.

Ciekawe... "bo przejrzeli na oczy". A może lepiej" "bo im się tak wydaje"? Co do wiary jest już inny temat i nie będę się tutaj rozpisywał, ale stawianie wierzących na równi z głupcami jest ogromnym i niesprawiedliwym uogólnianiem.

Karę śmierci, aborcję i eutanazję odbieram identycznie, bo są to sposoby na odbieranie życia w świetle prawa. Kłóci sie to z moimi zasadami etycznymi, nie wspominając już o wyznawanej przeze mnie wierze.

Co do pozaetycznych argumentów przeciw eutanazji: widzę przynajmniej jeden powód i to całkiem sensowny, podobnie jak przy każde śmierci - nadużycia. Skąd byś wiedział, że przykładowy starszy pan Wojciech był w pełni świadomy wyrażając zgodę na swoje uśmiercenie? A czy starsza pani Franciszka sama o tym zdecydowała, bez nacisków rodziny zmęczonej już opiekowaniem się nią? Dla mnie ten argument jest wystarczający, aby zająć stanowiska całkowicie przeciw eutanazji.

Wiesz, co do tego czy odebrał wszystko, nie wiem. Nie znamy się dostatecznie dobrze. Nie mówię, że ja miałem źle (choć dzieciństwo nie było cudowne, nie z winy rodziców czy rodzeństwa, ale to nie sprawa do opisania na forum), ale widzę, że to co odebrał mi Bóg w pewnym sensie mnie umocniło, a dostałem "coś" innego, pewnie wynagradzające z nawiązką.

Może nie znam się zbyt dobrze na anatomii człowieka i ogólnie, medycynie, ale wydaje mi się, że jeśli człowiek nie jest czegoś świadomy, to stoi to na równi z nieodczuwaniem. Wiem, że są sytuacje, kiedy ludzie są pełni świadomi i cierpią męczarnie. Staram sobie wyobrazić, co mogą czuć, nie jestem pewien jak zachowałbym się w ich sytuacji, pewnie tak jak w ich przypadku byłoby to działanie pod wpływem chwili (a w stresie, tym bardziej w chwili śmierci, ludzie robią często całkiem nielogiczne rzeczy) i mam nadzieję, że przed takim wyborem nie stanę, choć można sobie wyobrazić co wybrałbym patrząc z mojej obecnej perspektywy.

Moim głównym argumentem pozostaje możliwość nadużyć, która w naszym kraju powinna przeważyć przeciw takiemu pomysłowi.

W świecie niekoniecznie sprawiedliwym, ale "nieograniczonej wolności" i z samej intencji nie łamania reguł, zamiast ludzi byłyby tam roboty. Wtedy zezwoliłbym w prawodawstwie na wszystko, co nie łamałoby wolności i szeroko pojętego dobra drugiego człowieka. Jakkolwiek to chcesz rozumieć.

Nadużycia istnieją i istnieć będą, ale to nie znaczy, że musimy ich nie brać pod uwagę, bo "były, są i będą zawsze". W sprawach szczególnie ważnych jaką jest ludzkie życie nie można narażać człowieka na jego utratę, jeśli można temu w jakiś sposób zapobiec, to przecież zagwarantowane konstytucyjnie. Weźmy także pod uwagę, że Polska nie jest państwem praworządnym, choćbyśmy sobie to nie wiem jak bardzo wmawiali. Dlatego rozwiązania jakie przyjęli w Holandii nie koniecznie przyjmą się na "naszej ziemi", a moim zdaniem dzisiaj nie mają tu racji bytu (nie mówię, że w Holandii nadużyć w tej kwestii nie ma, ale nie mam odpowiedniej wiedzy na ten temat).