Forum klasy Ic

"Wierzę w Boga Ojca Wszechmogącego, Stworzyciela Nieba i Ziemi..."
W pełni zgadzam się z Credo. Jeśli zaczynamy sprawę naszych wierzeń, musimy zacząć od podstawowego pytania: Czy wierzymy cuda czy w przypadki? Boską rękę czy szcześliwy zbieg okoliczności? Wtedy od razu rozjaśni się nam sytuacja co do naszej wiary.
Wierzę w cuda, więc nie rozpatruję tych spraw w sposób jaki podał Wojtek, uważam, że Bóg stworzył nas i nam się objawił, a nie my "utworzyliśmy sobie" Boga. Dlatego też nie odbiegam swoimi poglądamy i wiarą od nauki Kościoła, gdyż uważam ją za sprawiedliwą i w pełni uzasadnioną (tym bardziej, że jak wierzymy, wynika z Bożych objawień, Bożego natchnienia).
Co do Twojej wypowiedzi Adrianie, oczywiście powinniśmy mieć odpowiednią hierarchię wartości w życiu i na niej się opierać. Znów przytoczę fragment, który kiedyś usłyszałem, a doskonale nadaje się do tej sytuacji.

Mamy słoik, kilka dużych kamieni, piasek i żwir. Wkładamy do słoika kamienie, sypiemy na nie żwir, a następnie kamienie. Cały jest zapełniony, wszystko jest na swoim miejscu. Oczywiście możemy odwrotnie postąpić z tymi przedmiotami: wsypujemy najpierw piasek, potem żwir, a potem próbujemy upchnąć do słoika kamienie, ale nam to nie wychodzi. Piasek ze żwirem zajęły zbyt dużo miejsca.

Podobnie jest z naszym życiem. Kamienie to rzeczy w naszym życiu najważniejsze, żwir symbolizuje rzeczy dla nas ważne, a piasek sprawy codzienne, zwykłe drobnostki, z którymi się codziennie spotykamy. Jeśli odpowiednio ułożymy to wszystko w słoiku (naszym życiu), wszystko będzie na miejscu, przeżyjemy je bardzo dobrze. Jeśli natomiast "zawalimy" nasze życie sprawami drugo-, czy nawet trzeciorzędnymi, nie znajdzie się już miejsce na rzeczy ważne i istotne.
Dlatego jeśli Bóg jest dla nas na pierwszym miejscu, wszystko inne jest na odpowiednim.

Kwestia chodzenia do Kościoła jest ważna, to rzeczywiście rozmowa, spotkanie z Bogiem. Przecież, jesli kochamy jakąć osobę, bardzo nam na niej zależy i chcemy z nią spędzić każda wolną chwilę. Jeśli kochamy Boga, to nie chodzimy tam tylko dla "odhaczenia" swojej obecności, ale z uczucia jakim Go darzymy. A czy to uczucie będzie miłością zależy od stopnia rozwoju naszej wiary i czy staramy sie ją pogłębiać. Najważniejsze jest przykazanie miłości: "Przykazanie nowe Daję wam, abyście się wzajemnie miłowali tak, jak Ja was Umiłowałem; żebyście i wy tak się miłowali wzajemnie." ( J 13, 34), które wynika z samego dekalogu, więc Bóg będzie zwracał uwagę czy go kochasz, czy też nie.

Pamiętaj Mateuszu, że ja w pierwszym poście, jeśli zakładam wątek, nie wyrażam swojego zdania. Chciałem tylko ująć o co mi chodzi w temacie, czyli, żebyście pisali, nie tylko o wierze związanej z religią ,ale również o innych jej aspektach oraz chciałem wywołać myślenie nad waszym zdaniem w tej sprawie.

No więc ja również wierzę w Boga, w życie po śmierci. Nie jestem za to pewien czy wierzę w zmartwychwstanie, w cuda których różni święci ponoć dokonali. Często myśle że te cuda to wykorzystywanie braku całkowitego poznania świata przez ludzi, np dziś już wiemy na czym polegały egipskie ciemności, być może niedługo będziemy wiedzieli co wpływa na tajemnicze uzdrowienia itd? Wiara jest od tego, żeby takich rzeczy nie rozpatrywać pod względem naukowym, ale widocznie mnie tej wiary brakuje.

Wierzę również w ludzi, jak już gdzie wspomniałem, jestem idealistą. Poznając przypadkowego człowieka uznaje że ma dobre intencje i zamiary, nie szukam w nim wrogości ani nienawiści. Wierzę również w potęgę ludzkiego umysłu, w to że człowiek jest w stanie dokonać wielokrotnie więcej niż zrobił to do tej pory, zresztą jak wiadomo ciągle się rozwijamy więc to chyba naturalne.
Nie wierzę za to w przeznaczenie, w los, w fatum, w tezę że gdzieś ktoś/coś ustalił cały świat do końca jego dziejów. Uznaję zasadę efektu motyla, czyli każde zdarzenie wpływa na każde inne. Zatem nie jest to możliwe do przewidzenia, tymbardziej do zapisania bowiem świat składa się ze zbyt wielu elementów.
A tak na koniec: nie wierzę również w miłość od pierwszego wejrzenia

Co do hierarchii wartości - dla mnie na samej jej górze stoję ja. I tak jest u większości ludzi, czy chcą się do tego przyznać czy nie. Ciekawe, kto naprawdę mając do wyboru śmierć własną lub cudzą wybiera własną? Oczywiście są tacy ludzie którzy w takiej sytuacji bez wachania uratują kogoś innego, ale ja do nich nie należę. Co do życia po śmierci, tego czy jest tam raj, reinkarnacja czy pustka mam dość proste zdanie - po co się tym głowić? Zamiast się tym zajmować czekam. Odpowiedź przyjdzie sama, niezależnie od mojej woli. Co do Boga... Wierzę, że musiała istnieć jakaś siła stwórcza, nie tyle naszej ziemi co ogólnie wszechświata. Zastanawia mnie, skąd się to wszystko wzięło - czy zaistniało samo z siebie? Skąd wzięła się ta cała materia? Odpowiedzi na te pytania nie poznam najpewniej nigdy, chyba że po śmierci

Cóż... Faktycznie, zamiast wystawienia budowli kościoła nakarmiłbyś głodnych z afryki. I co dalej? No właśnie. Hasła o nakarmieniu głodnych całego świata może i piękne są ale w praktyce już takie nie są. Bo cóż da jednorazowe ich nakarmienie? Przecież zaraz zawołają o kolejny posiłek gdyż znów będą głodni. Niemożliwe jest ich wieczne karmienie, gdyż wtedy na pewno nie zrobią nic, by we własnym zakresie nakrarmić swoje rodziny tylko będą czekać, aż inni ich nakarmią. Być może się z tym nie zgodzisz, ale jak ty to widzisz? W domach dziecka warunków nie ma zbyt jak poprawić, gdyż w ich sytuacji nie chodzi tylko o pieniądze.

A ja w nic nie wierze. Zwykle na podstawie pewnych danych uważam że coś jest pewne/ możliwe/ prawdopodobne. 

Mateusz N napisał:

Nie uważam, że wiara odbiera nam szansę czy możliwość na dalsze poznawanie danego zjawiska. Po porstu stara się rozwikłać zjawiska, których nie jesteśmy w stanie rozwiązac teraz lub w ogóle.

Wiara nie stara się nic rozwikłać, jest to tworzenie zwykłego "boga-zapczajdziury" ("-Hej dlaczego wszystko spada na ziemię? - Aaa to pewnie jakiś bóg wszystko ciągnie za niewidzialne liny.")

Krzychu napisał:

Cóż... Faktycznie, zamiast wystawienia budowli kościoła nakarmiłbyś głodnych z afryki. I co dalej? No właśnie. Hasła o nakarmieniu głodnych całego świata może i piękne są ale w praktyce już takie nie są.

Więc np. kup im nawozy żeby sami się wyżywili. Myślisz, że lepiej zmarnować to na świątynie? Bóg nie wie że jest bogiem!? No wybacz...


PS. http://pl.wikipedia.org/wiki/Kult_cargo
PS2. oni naprawdę w to szczerze wierzą.
PS3. Zastanówcie się czy wasza wiara jest logiczniejsza, od wiary tych "głupich murzynów z dżungli)
PS4. Nie chzę nikogo urazić, przedstawiam tyko część prawdopodobnego toku myślowego "oświeconych" białasów

Ostatnio edytowany przez Poncjusz Piłat (2007-12-06 23:16:32)

Większość zapytanych gdyby miała bo wyboru:
1) Kasa zostaje w mojesj kieszeni
2) Kasa idzie na jakąś świątynie, (niekoniecznie w moim mieście!)

Zgadnij co by wybrała większość

Oczywiście Hoplit ma rację. Cele na jaki kościół przeznacza pieniądze jest totalnie niezgodny chociażby z tym co mówią. O konieczności pomagania bliźniemu etc.

Krzychu napisał:

Cóż... Faktycznie, zamiast wystawienia budowli kościoła nakarmiłbyś głodnych z afryki. I co dalej? No właśnie. Hasła o nakarmieniu głodnych całego świata może i piękne są ale w praktyce już takie nie są. Bo cóż da jednorazowe ich nakarmienie?

Nie zgadzam się. Tu nie chodzi przecież o jeden koścół o kilka milionów a o miliardy które są marnowane na te cele! Wierz mi że za taką kasę naprawdę można by zmienić życie wielu ludzi. Oczywiście że z jednego środka nie da się nakarmić całej afryki ale to nie znaczy że mamy nie karmić choćby 1/1000000000! grosz do grosza i będzie kokosza.

Mateusz N napisał:

To zależy od sprawy podejścia do wiary. Nauka Kościoła i Biblia mają takie szerokie ramy, że wcale nie stoją w sprzeczności z nauką.

No to prawda bo jak tylko zaczynają stać (a kościól nie ma akurat możliwości  żeby "dać nauce po łbie") to zaraz okazuje się że jakiś fragment bibli to alegoria.

Mateusz N napisał:

Możliwe, że część środków jakie dajemy "na tacę" nie jest odpowiednio spożytkowana, ponieważ księża mają dość dużą swobodę ich wydawania, a jak wiemy nie wszyscy wybrali tą drogę z powołania. Dlatego wysuwa się argumenty, że Kościół wcale nie jest tak święty za jaki się podaje, a zapominamy o tym, że święty jest jedynie świętością Boga.

O tu się z tobą zgadzam. (z tą różnicą że  "możliwe"--->"na pewno") Ale nie neguje charytatywnej i społecznej działalności kościoła. Po prostu przy takiej ilości pieniędzy i zupełnym braku kontroli zawsze będą nieprawidłowości.

Mateusz N napisał:

Co do budowania Kościołów a pomocy Afryce. Z różnych akcji dożywiania itp. wynika, że pomoc nie trafia tylko do najbardziej potrzebujących, a w większości w ogóle. Już dosyć nakarmiliśmy dyktatorów, którzy dzięki naszej pomocy, mogą nadal utrzymywać swoje reżimy. Moim zdaniem w Afryce byłoby znacznie lepiej, gdybyśmy zostawili ją w spokoju. Wszelkie akcje skupiają się tylko na efektach, a nie na przyczynach. Nasze inicjatywy w tym celu są zbyt słabo zorganizowane, aby przynosiły wymierne efekty.

Racja. Ale w takim razie trzeba też zaprzestać wyzyskiwania afryki. Co niestety jest niemożliwe.

Mateusz N napisał:

Kościołów mamy dużo, budowa nowych to kwestia sporna, mamy tyle pięknych zabytkowych świątyń, zostawmy budowę nowych misjonarzom, bo z tych na kontynencie przy obecnym poziomie laicyzacji pozostaną tylko atrakcje turystyczne. To moje zdanie, Kościół zdecyduje.

Tylko pamiętaj że robi to za twoje (wiernych) pieniądze.